Το περιστατικό της ηλεκτροπληξίας που υπέστη 9χρονο παιδί σε παιδική χαρά της Αρτέμιδας συγκλόνισε κάθε γονιό. Για εμάς δεν είναι μια «είδηση»· είναι ο χειρότερος εφιάλτης κάθε μητέρας και κάθε πατέρα.
Εγώ η ίδια, ως μητέρα, ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει να αφήνεις το παιδί σου σε έναν χώρο που θα έπρεπε να είναι απόλυτα ασφαλής και να ανακαλύπτεις πως κρύβει θανάσιμους κινδύνους.
Η Δημοτική Αρχή μίλησε για «βανδαλισμούς». Ακόμα κι αν δεχθούμε αυτή την εξήγηση, τα ερωτήματα που μένουν είναι αμείλικτα:
Πόσες μέρες πρέπει να περάσουν για να εντοπιστεί ένας τέτοιος κίνδυνος;
Υπάρχει ή όχι προσωπικό που ελέγχει καθημερινά τις παιδικές χαρές;
Αν υπάρχει, γιατί δεν το αντιλήφθηκε; Αν δεν υπάρχει, γιατί δεν έχει προβλεφθεί;
Το βράδυ οι χώροι αυτοί κλειδώνονται ή παραμένουν εκτεθειμένοι;
Δεν αρκούν οι διαπιστώσεις ούτε οι δικαιολογίες. Οι παιδικές χαρές δεν είναι πολυτέλεια· είναι χώροι όπου τα παιδιά μας πρέπει να παίζουν με ασφάλεια. Ο Δήμος οφείλει να έχει καθημερινή εποπτεία και άμεση παρέμβαση. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, η ευθύνη βαραίνει τη Δημοτική Αρχή.
Η τύχη έσωσε το παιδί. Δεν μπορούμε όμως να αφήνουμε την τύχη να ορίζει την ασφάλεια των παιδιών μας.
Άννα Ραφτοπούλου
