Ο Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης μεγάλωσε στη Ραφήνα κι έχει πολλές αναμνήσεις από παιδί σ αυτή την περιοχή. Εκείνο που του λείπει πιο πολύ από εκείνα τα χρόνια είναι τα φαγητά που ετοίμαζε η γιαγιά του. “Απλές και νόστιμες συνταγές”, όπως λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά.
«Αγαπώ πολύ κάποια φαγητά όχι για τη γεύση αλλά για την εποχή που συμβολίζουν, λέέι ο ηθοποιός, και συνεχίζει…
Όταν ήμουν μικρός, πηγαίναμε στο πατρικό μου στον Άγιο Νικόλαο, μεταξύ Ραφήνας και Αρτέμιδας και η χρυσοχέρα γιαγιά μου, μάς μαγείρευε με το δικό της μαγικό τρόπο απλές και νόστιμες συνταγές.
Το φαγητό είναι ένας διαφορετικός τρόπος για να δίνεις αγάπη και όταν μαγείρευε, με μαεστρία έδινε στους ανθρώπους της μια μεγάλη αγκαλιά. Βαθιά χαραγμένα στη μνήμη μου έχουν μείνει τα γεμιστά ή μπιφτέκια με πατάτες που μάς μαγείρευε στο μικρό φουρνάκι του εξοχικού μας.
Ερχόμασταν με τους φίλους μου από την παραλία, κάναμε γρήγορα ένα μπάνιο με το λάστιχο στην αυλή και καθόμασταν για φαγητό. Είχαν ξεχωριστή νοστιμιά, με τον πατέρα μου μάλιστα “τσακωνόμασταν” για το ποιος θα τσιμπολογήσει τις περισσότερες πατάτες από το ταψί…
Μέσα από όλες αυτές τις γεύσεις υπήρχε ένα βαθύ μοίρασμα και στην πορεία, μαγειρεύοντας και ο ίδιος, συνειδητοποίησα ότι το φαγητό είναι ένας μοναδικός τρόπος για να δίνεις αγάπη.
Κρατώ μια χαρακτηριστική φράση που διάβασα σε ένα αγαπημένο εστιατόριο της Τήνου, το “Θαλασσάκι”: “Ο μάγειρας πρέπει να σκέφτεται, όταν μαγειρεύει, ότι υπηρετεί τους αγγέλους”.
Διαβάστε ακόμη:
Θυμάσαι το Πόρτο Λάφια; Στο λιμάνι της Ραφήνας το 1974 (φωτό)
Δήμος Μαρκόπουλου: Προσέξτε: Πως οι λογαριασμοί για το νερό βγαίνουν σε άλλο όνομα
