Η ηθοποιός Ελένη Γερασιμίδου τα είδε όλα! Από τη μια το χτύπημα της αρρώστειας που όπως δήλωσε “έκανα επέμβαση, κι έχω μισό αριστερό πνεύμονα”, και από την άλλη το χτύπημα της φωιάς, όπου καταστράφηκε το σπίτι της στην Παλλήνη, όπου με τόσο κόπο έφτιαξε μαζί με τον σύζυγό της.
Για όλα αυτά μίλησε η Ελένη Γερασιμίδου σε μία συγκλονιστική εξομολόγηση στο «MEGA Καλημέρα».
«Προσπαθούμε να κρατήσουμε τις δυνάμεις μας, στέκομαι με το ζόρι. Φαίνεται είναι στην μοίρα μας να ξεσπιτωνόμαστε δυστυχώς. Ευτυχώς δεν ήμουν μέσα στο σπίτι όταν καιγόταν, το εγκαταλείψαμε 4 το πρωί», ανέφερε αρχικά η ηθοποιός.
«Είχα μία περιπέτεια με την υγεία μου, ευτυχώς δεν είχα καρκίνο, άλλα χειρουργήθηκα, έχω μισό αριστερό πνεύμονα», πρόσθεσε για το πρόβλημα υγείας της.
Για την στιγμή που έμαθε ότι το σπίτι της καίγεται, η Ελένη Γερασιμίδου αποκάλυψε πως, «με πήρε η γειτόνισσα να μου πει πως το σπίτι μου καίγεται, τρελάθηκα. Ήρθαμε και είδαμε το σπίτι μας να καίγεται, έβγαιναν οι φλόγες από την σοφίτα.
Δεν κλαίω για τα υλικά, θα αντικατασταθούν η όχι. Κλείνω τα 73 θα ήθελα να μην φοβάμαι, άλλα φοβάμαι. Ήταν όνειρο και ανάγκη να φτιάξουμε το σπίτι μας, ζούσαμε φτωχικά σε πολλά υπόγεια».
Ο σύζυγος της ηθοποιού, Αντώνης Ξένος, σχολίασε την κατάσταση μιλώντας από τα αποκαΐδια του σπιτιού του ζευγαριού. «Φυσάει κι έρχονται στα χέρια μου καμένα κομμάτια σαν ψίχες ανθρώπων, λες εδώ είναι ζωή και θα το αναπλάσω», είπε.
Αχ μάνα μου, ηρωίδα μου. Δεν έφυγες ποτέ
Η Ελένη Γερασιμίδου έγραψε προ ημερών στο katiousa.gr ένα άρθρο με τίτλο “Τα κουράγια μας”
Όλα τα αληθινά είναι εδώ ακόμα. Και κυρίως όσα χάθηκαν στη φωτιά. Ένα-ένα ξεπηδάνε και μας κάνουν συντροφιά, μας σκουπίζουν τα δάκρυα και γελάμε με τα αστεία της Αναστασίας μας, τραγουδάμε τα τραγούδια του Γιώργου κι ευτυχώς οι πίνακές τους είναι εδώ.
Όπως και η αγάπη του κόσμου αλλά πάνω απ΄ όλα η αλληλεγγύη των συντρόφων από την πρώτη στιγμή όταν ακόμα η φωτιά έκαιγε… οικοσκευή, ρούχα των παιδιών μας Χάλεντ και Αγγελικής, έπιπλα και κυρίως υλικό δουλειάς 50 χρόνων.
Που και που ένα κομμάτι χαρτιού από σχέδια κοστουμιών καμένο γύρω-γύρω να σου θυμίζει τη δουλειά του αγαπημένου Κώστα Βελινόπουλου που πρώτος σήκωσε γεμάτος αγωνία και κλάματα το τηλέφωνο, ένα λιωμένο ψεύτικο δακτυλιδάκι μέσα στα μπάζα που θα πληρώσουμε -όταν πάρουμε την “άμεση βοήθεια ” του Δήμου, στον ιδιώτη με τον οποίο έσπευσε να συμβληθεί ο “άψογος” δήμαρχός μας που ασύστολα αποτίμησε τη ζημιά σε μερικά σπίτια.
Μαύρισε ο όμορφος τόπος μας, ο κήπος της Γεθσημανή -ο ελαιώνας πλάι στο Μουσικό Σχολείο- τα καταπράσινα τοπία της καραντίνας με τα παρηγορητικά σπαράγγια που έμαθα περιχαρής να μαζεύω…..
Και τώρα διαβάζω νοερά τα ενθαρρυντικά γράμματα της μάνας όταν φεύγαμε κι οι τρείς μας -Ελένη, Γιώργος, Αναστασία, να κυνηγήσουμε τα όνειρα μας- και πνίγοντας τα χαμογελαστά της δάκρυα, έγραφε καθημερινά και εγκαρδίωνε. Αχ μάνα μου, ηρωίδα μου. Δεν έφυγες ποτέ.
Είσαι εδώ όπως όλοι και τίποτα δεν κάηκε. Ούτε τα γράμματα της αδερφής μου από την Αμερική που εκεί που πήγαινες να κλάψεις σου πέταγε ένα ξεκαρδιστικό σχόλιο. Όλα μέσα στην καρδιά και τις αναμνήσεις μας.
Είμαστε εδώ για να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την αλήθεια και όλα τα όμορφα που μας χρωστάνε και θα γίνουν δικά μας θέλουν δε θέλουν.
Τελειώνοντας αφιερώνω στους αναγνώστες μας ένα τραγούδι του αδερφού μου Γιώργου Γερασιμίδη με την σπάνια φωνή της αδερφής μας Νατάσας Γερασιμίδου -της δικής μου μικρής Αναστασίας που στις 27-8 συμπληρώνονται 20 χρόνια που είναι περισσότερο κοντά μας καθημερινά.
Διαβάστε ακόμη:
Νέα Μάκρη! “Πριν δέκα μέρες διαρρήκτες μου άνοιξαν το σπίτι”
Aττική Οδός: Προς Ραφήνα με παράκαμψη της Λ. Μαραθώνος και προς Λαύριο με διαπλάτυνση από Μαρκόπουλο
