Σε έναν πράσινο λόφο της Παλλήνης στέκεται ξεχασμένη, αλλά επιβλητική η περίφημη βίλα Λεβίδη, ένα κτίριο που πέρα από την ιστορία που το διακατέχει συνοδεύεται από πολλούς αστικούς μύθους.
Η Αθήνα είναι γεμάτη από εγκαταλελειμμένα πανέμορφα κτίρια, τα οποία κοσμούν διάφορες γειτονιές, όμως τα σπίτια αυτά είναι φαντάσματα μιας παλιάς, χαμένης αίγλης, τα οποία κρύβουν μέσα τους ένα μυστήριο για εξερεύνηση. Για αυτό άλλωστε, τα περισσότερα από αυτά, συνδέονται με αστικούς θρύλους και ιστορίες για στοιχειωμένα δωμάτια και φαντάσματα.
Η βίλα Λεβίδη, από την οποία πλέον έχει παραμείνει μόνο ο σκελετός, χτίστηκε το 1935. Σήμερα μπορεί να στέκει ερειπωμένη και εγκαταλειμμένη, κάποτε όμως γνώρισε μεγάλες δόξες και αίγλη.
Πέρα από το κεντρικό κτίριο, το οποίο περιβάλλεται από το καταπράσινο δασάκι, η βίλα συνδέεται, μέσω μίας κάμαρας, με έναν πύργο, ο οποίος λέγεται ότι προϋπήρχε της βίλας στο λόφο και από τον τρόπο κατασκευής του συμπεραίνεται ότι είναι οθωμανικός. Αποτελείται από 70, μικρά και μεγάλα, δωμάτια, για αυτό είναι γνωστή και ως «ο πύργος με τα 70 δωμάτια».
Οι κληρονόμοι και η χρήση της
Το εντυπωσιακό αυτό κτίσμα μεταβιβάζεται, υπό άγνωστες συνθήκες, από τον Βασιλιά Παύλο, στον Δημήτρη Λεβίδη. Ο Λεβίδης, ήταν αυλάρχης στα ανάκτορα του Τατοΐου, απόστρατος αντισυνταγματάρχης και για κάποιο χρονικό διάστημα υπήρξε και πρόεδρος της Ελληνικής βουλής. Η σύζυγος του Λεβίδη, Τούλα Μπότση, γνωστή κοσμική Αθηναία, είχε κερδίσει τον τίτλο της Σταρ Ελλάς.
Ο θάνατος του Λεβίδη το 1963 είχε σοβαρό αντίκτυπο στην οικονομική κατάσταση της οικογένειας. Προκειμένου να καλύψει η οικογένεια τις βασικές της ανάγκες, η Τούλα Μπότση αναγκάζεται να μισθώνει τον χώρο της βίλας σε εταιρείες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ως στούντιο γυρισμάτων.
Το εντυπωσιακό κτίσμα κοσμούσε τα ιστορικά πάρτι της Αθήνας του ’50 και του ’60, ενώ φιλοξένησε και την χρυσή εποχή της Finos Films. Έτσι, η αξεπέραστη ομορφιά της βίλας αποτυπώθηκε για πάντα στο φιλμ και στη μνήμη των θεατών, χάρη σε μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες.
Το 1990, η σύζυγος Λεβίδη πεθαίνει και το κληρονομεί ο γιος της, Γιώργος Λεβίδης, ο οποίος δεν θέλει να επωμιστεί τις ευθύνες μιας τέτοιας περιουσίας και προχωρά το 1991 στην πώλησή της σε Έλληνες επιχειρηματίες. Από εκεί και έπειτα η τύχη της παραμένει άγνωστη.
Βασανισμοί αντιστασιακών
Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, γύρω από τη βίλα Λεβίδη έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες, αστικοί μύθοι και συνωμοσιολογίες. Από τη μεταβίβαση του ακινήτου στην οικογένεια Λεβίδη μέχρι την αιφνίδια καταστροφή του που ακόμα παραμένει ανεξιχνίαστη, τις σατανιστικές τελετές και τους βασανισμούς αντιστασιακών.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, αλλά και με εφημερίδες της εποχής, υπάρχουν ιστορίες, κατά τις οποίες το σπίτι είχε χρησιμοποιηθεί κατά την Κατοχή για βασανισμούς. Την περίοδο της κατεχόμενης Αθήνας λέγεται ότι Γερμανοί συνέλαβαν 150 αντιστασιακούς και μαζί με άλλους 50 ήδη φυλακισμένους ανέβηκαν στον λόφο.
Τα βασανιστήρια που ακολούθησαν ήταν φρικτά και σκόρπισαν τον θάνατο στους άτυχους συλληφθέντες. Οι τραγικές αναφορές κάνουν λόγο για απάνθρωπες τακτικές βασανιστηρίων και διαμελισμούς σωμάτων.
Μία από αυτές θέλει τους Γερμανούς να έδεναν το ένα πόδι των κρατουμένων σε ένα δέντρο και το άλλο σε μία μηχανή, η οποία απομακρύνονταν μέχρι να επέλθει ο φρικαλέος διαμελισμός του σώματος. Μάλιστα, υπήρχαν πληροφορίες ότι τα άψυχα σώματα των βασανισμένων αντιστασιακών θάφτηκαν στην ανατολική πλευρά του λόφου, χωρίς όμως ποτέ να έχει βρεθεί κάποια απόδειξη.
alfavita.gr
