Ήταν 25 Σεπτεμβρίου 2016, ημέρα Κυριακή. Όταν σε ελάχιστα λεπτά κυκλοφόρησαν τα δυσάρεστα νέα σε όλη τη Ραφήνα. Ο Δημήτρης, το χαμογελαστό παιδί που όλοι αγαπούσαν, δεν είναι πια μαζί μας. Πέρασαν έξι χρόνια που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, αλλά όλοι τον θυμούνται και θα τον θυμούνται για πάντα.
Όλη η Ραφήνα έκλαψε για τον χαμό του. Για τον χαμό του «δικού» της παιδιού… Ο Δημήτρης ήταν ένα παιδί αγαπητό σε όλους, που μόνο συμπάθειες είχε, που όλοι θα το θυμόμαστε σαν το χαμογελαστό παιδί κι ότι αυτό που συνέβη δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα… κακό όνειρο, κι ότι εκείνος μας βλέπει από ψηλά στην γειτονιά των αγγέλων και χαμογελάει κρυφά!
Που να το πεις και ποιος να το πιστέψει. Ένα παιδί 33 μόλις χρόνων έφυγε από τη ζωή. Ένα παιδί μεσ’ την καλή χαρά. Ένα παιδί που το αγαπούσαν όλοι. Γιατί ρε Δημήτρη…
Θυμάμαι το κείμενο που είχα γράψει τότε, με δάκρυα στα μάτια: “Μαύρη μέρα η σημερινή. Μαύρη για όλους μας. Μαύρισε η ψυχή μας, από την ώρα που έφθασε το κακό νέο στην γειτονιά μας. Ο Δημήτρης Κούτρης έσβησε. Λύγισε. Δεν άντεξε. Αυτή η καταραμένη αρρώστια τον έφαγε. Πάλευε τον τελευταίο καιρό. Αλλά πως και με τι να αντισταθείς κόντρα σ αυτή την κατάρα. Μαθαίναμε νέα του. Αν συνήλθε, αν σηκώθηκε από το κρεββάτι… Μάταια. Τις τελευταίες μέρες, τις τελευταίες ώρες που τα κακά μαντάτα έκαναν τον γύρο της Ραφήνας μας είχε πιάσει απογοήτευση. Λέγαμε: Βάστα ρε Δημήτρη, βάστα γερά. Κι ας έτρεχαν τα δάκρυα, κι ας βούρκωναν τα μάτια μας.
Τέτοιες ώρες τα λόγια στερεύουν. Θυμάμαι που πέρναγες κάθε φορά μπροστά από το σπίτι, πιτσιρικάς και μετά έφηβος, άντρας… είτε πηγαίνοντας στο γήπεδο, είτε στο σχολείο, είτε για δουλειά και πάντα με ένα πλατύ χαμόγελο, μας χαιρέταγες όλους. Πως να το ξεχάσεις αυτό το παιδί. Πως…
Τελευταία φορά που σε είδα ήταν αρχές καλοκαιριού. Με την οικογένεια στο μαγαζί σου. Καθόσουν προς τα μέσα. Δεν σε είχα προσέξει, εσύ όμως με είδες και μου είπες «γειά, τι γίνεται», πάντα φορώντας εκείνο το χαμόγελο που σε διέκρινε. Ήξερα, αλλά πίστευα πως θα το ξεπερνούσες. Δεν ήθελα να το πιστέψω. Δεν παίρναγε καν από το μυαλό μου. Ούτε σαν αστραπιαία σκέψη.
Κρίμα ρε γαμώτο. Κρίμα..”.
Διαβάστε ακόμη:
Θλίψη: Έφυγε από τη ζωή ο Τέλης Αδαμόπουλος
Αυτός είναι ο πιο ψυχρός πληρωμένος εκτελεστής! Τον βρήκαν “τσιμεντωμένο” στον Ωρωπό
