Καμμιά φορά μας πιάνουν οι νοσταλγίες. Να όπως την εποχή που πηγαίναμε για μπάνιο, ας πούμε στη Λούτσα, όχι τότε που τραβήχτηκε η φωτογραφία, το 1960, πιο μετά, αλλά η ουσία είναι ίδια. Πηγαίναμε με μια πετσέτα και τίποτα άλλο. Ούτε ομπρέλες υπήρχαν, ούτε ξαπλώστρες, μα ούτε και 10-20 ευρώ είχαμε για να ξοδέψουμε…
Από παλιά πάντως τα σαββατοκύριακα του καλοκαιριού στη Λούτσα γινόταν ένας πανικός. Το εισιτήριο ήταν πολύ φθηνότερο απ΄ότι ας πούμε Αθήνα-Ραφήνα. Συνεπώς ήταν πιο οικονομικά για μια οικογένεια να κάνει τα μπάνια του λαού εκεί.
Oι εικόνες που έχουμε ως παιδιά, είναι την παραλία, αυτή την απέραντη παραλία να έχουν κυριολεκτικά “κατασκηνώσει” στρατιές από οικογένειες, παιδιά, παππούδες. γιαγιάδες όπου μαζί τους είχαν κουβαδάκια, σαμπρέλες (σωσίβια), τσουγκράνες, πετσέτες, σάντουιτς, κουλουράκια, κεφτεδάκια, ντομάτες, τυριά, και απαραιτήτως καρπούζι. Κολυμπάγανε, τρώγανε και μετά παίρνανε κι έναν υπνάκο.
Ωραίες εποχές που κι αυτές είχαν τη χάρη τους. Αλήθεια εσείς (οι πιο μεγάλοι εννοείται) έχετε ιστορίες να μας πείτε από τότε;
