Όσοι ασχολούνται με τη μπάλα, σίγουρα έμαθαν τα νέα σήμερα το πρωί. Ο Θαλής Τσιριμώκος υπέστη καρδιακό επεισόδιο τα ξημερώματα της Κυριακής και έφυγε από τη ζωή, σκορπώντας θλίψη στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο Θαλής ξεκίνησε την καριέρα του από τον ΑΟ Παγκρατίου ως επιθετικός, ενώ έπαιξε επίσης σε Καλλιθέα, ΠΑΣ Γιάννινα, Άρη, ΟΦΗ και Απόλλωνα Σμύρνης.
Τα τελευταία χρόνια είχε διατελέσει προπονητής σε αρκετές ομάδες Β, Γ’ Εθνικής και τοπικών πρωταθλημάτων. Yπήρξε και συνεργάτης του Άγγελου Αναστασιάδη στον ΠΑΟΚ, αλλά και γενικός αρχηγός στον ΠΑΣ Γιάννινα.
Επίσης ήταν ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής στον οποίο δόθηκε το βραβείο «Fair Play», καθώς σε αναμέτρηση του Ολυμπιακού με τον ΟΦΗ την 1η Απριλίου 1984 πήγε και φίλησε τον «ερυθρόλευκο» Νίκο Σαργκάνη για τη σπουδαία απόκρουση που έκανε σε κεφαλιά του Βλαστού.
Τον Θαλή κατ΄ αρχάς εγώ τον γνώρισα ως ποδοσφαιριστή, φορώντας κυρίως τη φανέλα του ΟΦΗ αλλά και του ΠΑΣ Γιάννινα. Έκτοτε πέρασαν πολλά χρόνια και αρχές δεκαετίας του ΄90, ήρθε μεσούσης της περιόδου αν δεν κάνω λάθος προπονητής στην Τριγλία Ραφήνας. Η ομάδα αγωνιζόταν στη Δ΄Εθνική, δεν πήγαινε καλά, κινδύνευε με υποβιβασμό και ο Πρόεδρος τότε Πολύκαρπος Μαραγκουδάκης κάλεσε τον Τσιριμώκο για να σώσει τους κιτρινόμαυρους.
Όντως έκανε δυο τρείς καλές κινήσεις, πήρε κάτι διπλά εκτός έδρας (θυμάμαι το ένα στη Πεύκη) και τελικά κατάφερε να τερματίσει πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Την επόμενη χρονιά, οι στόχοι της ομάδας άλλαξαν. Ήρθαν στη Ραφήνα μεγάλα ονόματα της κατηγορίας και οι βλέψεις ήταν για ψηλά, για την πρωτιά… Θυμάμαι πως η Τριγλία παρότι το πρωτάθλημα ήταν άκρως ανταγωνιστικό αφού συμμετείχαν όλες οι καλές ομάδες που κουβαλούσαν μαζί τους πολύ κόσμο, πήγε αρκετά καλά.
Είχαμε κάνει συζητήσεις και μάλιστα μου είχε πει πως το ονειρό του ήταν να τελειώσει το σπίτι που έχτιζε. Είχε μαζέψει τα λεφτά από το ποδόσφαιρο και ταχε ρίξει όλα σχεδόν σ αυτό το σπίτι.
Από εκείνη την εποχή ξαναχαθήκαμε με τον Θαλή, μιλάγαμε καμιά φορά στο τηλέφωνο για τα τυπικά, στις γιορτές κλπ. και τα τελευταία χρόνια παρακολουθούσα την πορεία του, σε ομάδα της Ανατολικής Αττικής και όταν ερχόταν Ραφήνα με τις ομάδες αυτές λέγαμε καμιά κουβέντα παραπάνω.
Η τελευταία φορά που ειδωθήκαμε ήταν πάλι στο γήπεδο της Ραφήνας, όντας εκείνος προπονητής στη Μαρκό στον αγώνα πρωταθλήματος με την Τριγλία.
Αυτή είναι η δική μου ανάμνηση από τον Θαλή. Δυστυχώς αποδείχθηκε για άλλη μια φορά πως θα μας φάει το άγχος, το στρες και η πίεση στον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…
Βαγγέλης Ιωάννου
