Οταν ξεκίνησαν τα πρώτα δρομολόγια του Μετρό το μακρινό 2000 αποτελούσαν την πιο ευχάριστη έκπληξη για τους ταλαιπωρημένους, από το κυκλοφοριακό, κατοίκους της πρωτεύουσας. Γρήγορα το Μετρό έγινε το απαραίτητο μέσο μεταφοράς και ενσωματώθηκε πλήρως στο DNA των πολιτών. Ασφαλές, καθαρό, σύγχρονο, γρήγορο άφησε πίσω του γοργά τις αναμνήσεις του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου.
Το Μετρό άνοιξε τον δρόμο και στη συνέχεια άλλαξε ο συγκοινωνιακός χάρτης της πρωτεύουσας με την περαιτέρω ανάπτυξη των σταθερών Μέσων Μεταφοράς. Αποτέλεσμα αυτής της δυναμικής ήταν και ο Προαστιακός που ήρθε να ενώσει ένα παραμελημένο κομμάτι της Αττικής, όπως η Δυτική Αττική με το αεροδρόμιο και το λιμάνι του Πειραιά.
Τα χρόνια πέρασαν, τα μνημόνια έριξαν βαριά τη σκιά τους στον Προαστιακό, που άλλαξε χέρια αντί πινακίου φακής και ο κορωνοιός εμφανίστηκε – σαν να ήθελε να βάλει μια τάξη στην αταξία της συμπεριφοράς που ξεκίνησε να επικρατεί στους συρμούς. Ιδιαίτερα στο τμήμα από τα Άνω Λιόσια μέχρι τον σταθμό Λαρίσης, τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν για να καταστούν πλέον επικίνδυνα. Η έλλειψη παιδείας και σεβασμού, κυρίως από επιβάτες Ρομά (αλλά όχι μόνο), το εμπόριο των ναρκωτικών αλλά και η εύκολη πρόσβαση σε ανταλλάξιμα υλικά δημιούργησαν ένα δυνατό κοκτέιλ παραβατικότητας.
Πρόσφατα, και μετά από δύο χρόνια λόγω πανδημίας, χρησιμοποίησα τον Προαστιακό με κατεύθυνση τον Πειραιά. Εκτός από του ότι οι περισσότεροι αγνοούν τις παραινέσεις για τη χρήση μάσκας (που είναι υποχρεωτική στα μέσα μεταφοράς) βρεθήκαμε – οι επιβάτες εκείνης της ώρας στο συγκεκριμένο βαγόνι – θεατές ενός ζευγαριού, το οποίο άναψε το τσιγάρο του, αδιαφορώντας πλήρως για οτιδήποτε. Όταν κάποιος τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για το αναμμένο τσιγάρο μέσα στο βαγόνι, η κοπέλα τον στόλισε με τόσα κοσμητικά επίθετα, που θα ντρεπόταν και η ίδια η ντροπή με αυτά που έλεγε.
Πέρα από αυτό, το πλέον σημαντικό είναι οι αιφνιδιαστικές ακυρώσεις δρομολογίων, με τις πλέον πρόσφατες επειδή κάποιοι έκλεψαν καλώδια στο τμήμα από τα Άνω Λιόσια μέχρι το ΣΚΑ. Το δρομολόγιο Άνω Λιόσια – Κορωπί έχει καταντήσει πλέον ανέκδοτο, με το οποίο δε γελάει κανείς.
Η εταιρεία, από την πλευρά της, δε φαίνεται να αντιδρά, έχοντας αφήσει στο έλεος του Θεού τα πάντα, με αποτέλεσμα να απομειώνεται συνεχώς η εικόνα του Προαστιακού που εξυπηρετεί χιλιάδες κόσμο καθημερινά.
Τα ερωτήματα διατυπώνονται αβίαστα:
- Γιατί δεν υπάρχει πουθενά έλεγχος; Ούτε στις αποβάθρες, ούτε στα βαγόνια. Και αν στα βαγόνια, ο έλεγχος είναι δύσκολος (που δεν είναι), τουλάχιστον στις αποβάθρες θα απέτρεπε πολλούς από όσους δημιουργούν προβλήματα να επιβιβαστούν ή να μη συμμορφωθούν.
- Γιατί οι μπάρες επικύρωσης των εισιτηρίων στα Άνω Λιόσια είναι ορθάνοιχτες; Είναι δωρεάν η μεταφορά με τον Προαστιακό; Γιατί κάποιοι πληρώνουν και κάποιοι όχι;
- Που στοχεύει όλη αυτή η απομείωση της γραμμής Άνω Λιόσια – Κορωπί και Πειραιάς – Κιάτο- Πειραιάς;
- Πόσο δύσκολο είναι να συνεννοηθούν πολιτεία και εταιρεία και να βρουν την κατάλληλη συνταγή αντιμετώπισης του προβλήματος;
- Και, εν τέλει, πόσο δύσκολο είναι να ενδιαφερθούν πολιτεία και εταιρία για τους επιβάτες, κυρίως των “δύσκολων” και “ταλαιπωρημένων” περιοχών; Πότε επιτέλους θα δοθεί τέλος σε αυτήν την κατάσταση;
Κώστας Σωτηρόπουλος / Δημοσιογράφος
Διαβάστε ακόμη:
Σπάτα: Θρήνος για τον Δημήτρη που “έφυγε” στο τροχαίο στην Αττική Οδό
Η μέρα που έκλαψε όλη η Ραφήνα! Έξι χρόνια χωρίς τον Δημήτρη
